Poczet wojewodów kieleckich (1919 - 1939)
2 sierpnia 1919r. Sejm uchwalił ustawę dotyczącą organizacji władz administracyjnych drugiej instancji. Dokonano wówczas podziału terytorium b. Królestwa Kongresowego na 5 województw: białostockie, kieleckie, lubelskie, łódzkie i warszawskie . Wspomniana ustawa określiła też pozycję prawną wojewody, który był "przedstawicielem rządu centralnego, sprawującego z jego ramienia władzę państwową i odpowiedzialnym wobec niego za zarząd województwa" .
W końcu lat dwudziestych zakończono w zasadzie proces ujednolicania administracji terytorialnej. Szczególne znaczenie pod tym względem miało rozporządzenie Prezydenta RP z 19 stycznia 1928r. o organizacji władz administracji ogólnej . Akt ten określił pozycję wojewody i starosty oraz ich stosunki z pozostałymi organami administracyjnymi.
Spośród organów terytorialnej administracji rządowej okresu międzywojennego najważniejszą rolę odgrywał wojewoda, w krótkim okresie czasu stała się ona kluczową w aparacie administracyjnym. Urzędnik ten, mianowany przez prezydenta na wniosek ministra spraw wewnętrznych uchwalony przez Radę Ministrów, był przedstawicielem rządu, sprawującym w jego imieniu władzę państwową. Stał na czele administracji województwa. Pod względem osobowym podlegał ministrowi spraw wewnętrznych. W zakresie służbowym jego przełożonymi byli, zależnie od rodzaju załatwianej sprawy, właściwi ministrowie. Niejednokrotnie władza wojewody (mniej uzależnionego od układu sił politycznych niż minister) była czynnikiem decydującym o ciągłości działania administracji w terenie.
Wojewoda koordynował działalność całej administracji rządowej w myśl linii polityki państwa. W celu zapewnienia jednolitości działania całej administracji wyposażony był w uprawnienia nadzorczo-ingerencyjne wobec organów administracji specjalnej. Sprawował nadzór nad obsadą personalną kierowniczych stanowisk administracyjnych na obszarze województwa, mógł zawieszać zarządzenia organów administracji specjalnej sprzeczne z polityką rządu, organizował okresowe zebrania ich kierowników.
Jako szef administracji ogólnej wykonywał sprawy administracji w zakresie spraw wewnętrznych (tj. zakresu działania bezpośrednio podległego ministrowi spraw wewnętrznych). Spoczywał na nim obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego. Podlegała mu policja państwowa. Sprawował nadzór nad prasą, stowarzyszeniami, samorządem. Z zakresu spraw należących do innych resortów wojewoda sprawował administrację w sprawach wyznaniowych, kultury i sztuki, a częściowo również przemysłu i handlu, rolnictwa i reform rolnych, opieki społecznej, komunikacji. W tych sprawach wojewoda wykonywał zlecenia właściwych ministrów.
Przysługiwało mu prawo wydawania rozporządzeń wykonawczych na mocy upoważnienia ustawowego lub upoważnienia ministrów oraz rozporządzeń porządkowych w celu ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wojewoda funkcje swe wykonywał przy pomocy urzędu wojewódzkiego, którym kierował oraz za pośrednictwem podległych mu urzędów i organów wykonawczych samorządu.
Urząd Wojewódzki Kielecki
rozpoczął pracę w lutym 1920 roku, na mocy obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 26 lutego 1920r.
W okresie międzywojennym województwo kieleckie miało sześciu wojewodów, których sylwetki prezentuję poniżej.
Jacek Korczyński